Stichting Eurafrika
Stichting Eurafrika werd in 1993 in Amsterdam opgericht door mij, Anna Dijkstra, voor de organisatie van onze eerste culturele festivals in Abéné, een dorp in het zuiden van Senegal (in West-Afrika), in het gebied dat de Casamance heet.
Dit initiatief bleek een vruchtbare basis voor jarenlange samenwerking en uitwisseling op het gebied van cultuur, educatie en informatie. Van 1993 tot 1998 werden de jaarlijkse festivals 'Muziek en Dans in de Casamance' in Abéné georganiseerd vanuit onze stichting Eurafrika. In samenwerking met bewoners, culturele groepen en artiesten uit de Casamance en uit het nabijgelegen Gambia organiseerden we jaarlijks een 10-daags programma met dans- en percussielessen en diverse optredens en evenementen in het dorp. De vele deelnemers uit Nederland leerden hiermee cultuur en bewoners in dit deel van West-Afrika kennen. Sinds 1998 tot op heden wordt dit culturele festival elk jaar rond de jaarwisseling georganiseerd door lokale organisaties in Abéné en trekt publiek uit Senegal, Europa en Amerika.Vele dorpen in de Casamance hebben dit voorbeeld gevolgd en organiseren sindsdien hun eigen culturele festival met lokale muziek-, dans- en theater groepen en professionele artiesten.
Vanuit onze stichting Eurafrika heb ik sinds 2002 vele kleinschalige thematische festivals voor en met kinderen en jongeren georganiseerd. Altijd in samenwerking met lokale medewerkers en basisscholen in Abéné en omgeving. De thema's hadden betrekking op natuureducatie en het belang van bomen.
Europa en Afrika komen samen in Eurafrika
Met onze projecten willen we de culturele tradities in onze multiculturele wereld versterken en doorgeven aan de volgende generaties. Cultuur en natuur zien we daarbij als één geheel: met onze cultuur geven we vorm aan de natuur in onszelf, in onze samenleving en in onze omgeving. Cultuur en natuur zijn als zodanig onlosmakelijk met elkaar verweven. De manier waarop we omgaan met de natuur is cultureel bepaald. Onze projecten zijn voor versterking van ons ecologisch bewustzijn.
Ook Europa en Afrika zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Sinds vele eeuwen, en ook nu nog, is Europa in dit verband vaak de exploiterende partij en Afrika het werelddeel voor de roof van grondstoffen en goedkope werkkracht. Voorheen middels dwangarbeid en slavernij en tegenwoordig door onderbetaalde arbeid en illegale immigratie. Vluchtelingen of 'gelukszoekers' uit Afrika ontvluchten armoede of oorlog in eigen land en komen op weg naar Europa bij bosjes om, want er is voor hen geen legale weg naar Europa. Europa, het werelddeel dat deels welvarend is geworden door uitbuiting van de aarde en kansarme mensen in Europa en in andere werelddelen.
Economische gelijkwaardigheid is ver te zoeken. Zo is Senegal bijvoorbeeld een belangrijk afzetgebied voor landbouwproducten als uien, aardappelen, (plof)kippen en melkpoeder uit Nederland, terwijl fruit en groenten uit West-Afrika sporadisch te vinden zijn in ons land. De Westafrikaanse visserij wordt sinds de 70-er jaren van de vorige eeuw steeds verder in het nauw gedreven door de Europese en Aziatische trawlers voor de Westafrikaanse kust. En dat terwijl de ambachtelijke Senegalese visserij van oudsher bloeide en niet alleen de eigen bevolking maar ook het achterland tot in Mali en Burkina Faso van vis voorzag.
Nederlanders kunnen zonder probleem op vakantie naar dit zonnige landen in dit werelddeel; omgekeerd is het vrijwel onmogelijk voor Afrikaanse staatsburgers om een toeristenvisum voor Europa te bemachtigen.
Wat de podiumkunsten, literatuur en mode betreft zien we tegenwoordig een ontwikkeling naar een meer evenwichtige relatie: musici, zangers, dansers en acteurs afkomstig uit beide continenten werken graag samen en beïnvloeden elkaar over en weer. Ook literatuur en producten van beeldende kunstenaars uit Afrika worden langzamerhand los gezien van de categorie 'Afrikaanse kunst' en 'Afrikaanse literatuur' en meer beoordeeld op hun eigen merites. Alhoewel degenen die beoordelen nog voor het merendeel Europese roots hebben.
Hoe dan ook, culturele uitwisseling en samenwerking zou een aanzet kunnen worden voor een meer gelijkwaardige relatie tussen Afrika en Europa.
